BOOK:İclal Aydın-Senin Adın Bile Geçmedi

Herkese Merhabalaar!

Bu aralar canım hiç bir şey yapmak istemiyor sadece okumak istiyorum ve okuduklarım üzerinde düşünmek istiyorum.Bu yüzden de size bir kitap önerisinde bulunacağım.Belki bu kitabı okuyanınız vardır çünkü basım yılı 2009.

Geçen hafta kütüphaneye bambaşka bir kitap bakmak için gitmiştim ama ilgimi bu kitap çekti ve aldım.4 gün içinde de kitabı okuyup bitirdim.

*Kitabın Künyesi*

Proje Tasarım-Uygulama:Tolga Meriç

Genel Yayın Yönetmeni:Meltem Erkmen

Fotoğraflar:Gamze Kutluk 

Yayınevi:Psilon

Sayfa Sayısı:189 

Kitap Tolga Meriç ve İclal Aydın'ın aşk üzerine konuşmalarını anlatıyor.Resimli bir aşk kitabı da denebilir.Kitapta bol bol İclal Aydın'ın resimlerin görüyorsunuz.

Roman tadında değil söyleşi havasında yazılmış bir kitap.

Uzun bir İclal Aydın röportajı da denebilir.

*Kapağın Arkası Yazısı*

Çalıkuşu Feride günlüğünün arka kapağına mavi mürekkeple yazarak bitirirdi sözde yaşam öyküsünü... "Bu geceye kadar hep bir parça senindim Kâmran" diye, anımsar mısın? 
Bir başkasının kadını olmaya giderken ebediyete dek Kâmran'a teslim ederdi aslında kendini... Yazar ve bırakırdı... Kâğıda, tarihe, boşluğa, aslında sevgiliye... 
Bu konuştuklarımız kâğıda dökülürken, tüm albümler ve sandıklar bir bir açılırken aslında serüvenin sonunun olmadığını gördük... 
Bu yüzden sevinçliyiz değil mi Tolga? 
Hep sevilebileceğimizi ve sevebileceğimiz birinin birden çıkıp gelebileceğini, yine yeni yeniden başlayabileceğimizi gördük... 
İyi ki bu yaz bu kitabı bitirdik... 
Tarihe, kâğıda, boşluğa, gitmiş ya da gelecek sevgiliye ve diğerlerine kaldı gerisi... 
Gözlerinden öperim... 
Alaçatı, 2009, İclâl 

Sizinle kitapta beğendiğim bir kaç sözü ve fotoğrafı da paylaşmak istiyorum.

"Bir yazar arrkadaşım 'Dip o kadar derin ve esnek bir şey ki.' demişti.'Hep daha hep daha da dip var.Ve o dip garip bir esneklikle insanı yukarı fırlatıyor sonunda."

"Birini sevmeye beni benden daha iyi hiç kimse ikna edemez."

"Aslında... Senin adın bile geçmedi...

Ama..

Ben seni hiç unutmadım..."

"Aşka,mükemmel insanı bularak değil,mükemmel olmayanı mükemmel görerek ulaşırız."

-Kitabın en etkilendiğim sayfası-

"Aşkımızı söylemeye utandığımız anlar...Her zaman...Bazen..Utanırız hani.Anlatamaz,susarız.

Utancı yaratan pek çok sebep olabilir.Reddedilme endişesi ya da korku gibi.

Bazen söylenmez!

Çoğumuzun söyleyemediği olmadı mı?

Bir başkasını üzülme riski ya da bir düzenin bozulma ihtimali olduğunda söylemedim ben mesela.Söylemedim.

Etkilendiğim kişiden şiddetle uzaklaştım.Bir daha asla görmemek üzere uzaklaştım.Karşılaşma ya da bir araya gelme olasılıklarını yok ettim.

Kimseye söylemedim.Kimse bilmedi.Adını geçirdiler sohbetlerde bilmeyerek.

Adı geçtiğinde şarkılar söyledim,konuyu değiştirdim,yemek yedim.Duymamak için.Duymamış gibi yapmak için.

Susmak da aşkın yollarından biriymiş.Bunu öğrendim.

Susulmuş çok aşkım yok ama aşktan sustuğum çok hikayem var..."

Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.Bir sonraki yazı da görüşmek üzere!